In Nepal ben ik erachter gekomen over welke vaardigheden een bestuurder van een auto of welk voertuig dan ook dient te beschikken:

De spiegels gebruik je alleen in geval van nood, bijvoorbeeld als je haar niet goed zit. Je kijkt alleen recht vooruit en laat weten dat je inhaalt door langdurig op de claxon te drukken. Je voorganger kan ook al ben je naast hem datzelfde besluiten en indien je niet volledig in de remmengaat knal je er volledig op. Zonder vloeken, tieren, hartverzakkingen, frustraties of vinger opsteken onderga je dit stoicijns want tenslotte doe je dit zelf ook als bestuurder (ikzelf zal hier nooit willen rijden)

Heel belangrijk is dat je als bestuurdertijdens deze manouvres veel belt, langdurig achterom kijkt om een gesprek te beginnen met ons als als passagiers en vooral vragen stelt die we niet verstaan. Wij hopen dat ons antwoord: Tim, 4 years en Holland, Netherlands, Amsterdamvoldoende zijn om zijn ogen weer op de weg te richten om ons een volgende nieuwe sensatie te laten beleven. Over het algemeen rijdt men geloof ik links en is de weg zeer kronkelig door alle bergen. Bij een bocht naar rechts, wanneer je dus geen tegenligger ziet is het de ideale situatie om een auto in te halen, je toetert een beetje en mocht er toch een tegenligger komen dan zie je wel wie het eerste uitwijkt of remt. (Erika zal in Nederland nooit meer naast mij schrikken in de auto, denk ik). Deze wetenschap brengt ook met zich mee dat bij iedere bocht een tegenligger hetzelfde doet. Al met al ben ik een aantal kiloos afgevallen, ik dacht door het vele bewegen en magere eten maar waarschijnlijk toch door de stress van het autorijden. Elke willekeurige achtbaan is vanaf nu een eitje.

Ook het paragliding was niet meer iets om zenuwachtig over te worden, dezelfde omstandigheden alleen een chauffeur die de weg al honderden keren had gereden maar nu langs afgronden, geen wegdek, alleen kuilen en rotsblokken en ondertussen denken dat hij Michael Schumacher is. Wij als betalende passagiers mochten in de auto zitten en onze instructeurs achterin de bak omdat daar het stof in je ogenkwam. Mijn god moeten we dan met een bijna blinde instructeur de berg af? Al mijn angst was al verbruikt en gelukkig hoefden we niet dezelfde weg terug. In het begin hebben we niet veel ongelukken gezien maar dat veranderde toch snel. Tim sliep meestal in de auto zich van geen kwaad bewust. Al met al reizen in Nepal is op deze manier ook erg enerverend.